Widzew coraz mniej polskim klubem? (analiza)

W dwóch ostatnich spotkaniach, ligowym z Rakowem Częstochowa i pucharowym z Termaliką Nieciecza, w wyjściowej jedenastce Widzewa znalazło się tylko dwóch Polaków. Taka sytuacja nie miała miejsca nigdy dotąd w historii łódzkiego klubu!

Od momentu otwarcia się polskiej ligi na resztę świata pojawił się bardzo częsty problem – liczba obcokrajowców w składach poszczególnych drużyn. Ze względów ekonomicznych wiele polskich zespołów, nawet z najwyższej klasy rozgrywkowej, sięga po zagranicznych piłkarzy. Sporym wyzwaniem dla włodarzy klubowych jest jednak zbalansowanie kadry tak, aby oprócz odpowiedniego poziomu sportowego w zespole znajdowali się także zawodnicy polskiego pochodzenia. Ten problem dotyczy również naszego klubu. Wielu fanów może zadawać sobie pytanie, czy Widzew Łódź to jeszcze polski klub? Czy powoli zatraca swoją polskość?

Gdy zadamy przeciętnemu kibicowi dowolnej polskiej drużyny pytanie: Czy chciałbyś, aby w Twojej drużynie grali przede wszystkim Polacy? – odpowiedź najprawdopodobniej będzie twierdząca. Z kolei na pytanie: Czy jeśli w Twojej drużynie byłoby więcej obcokrajowców, ale osiągnęłaby ona wysoki poziom sportowy (wygra ligę, zdobędzie puchar, zakwalifikuje się do europejskich rozgrywek)? – również większość odpowie „tak”. Trzeba pamiętać, że piłka nożna to emocje i to właśnie dzięki nim ludzie zakochują się w tej dyscyplinie. Jako dzieci często zaczynamy kibicować danej drużynie, bo czujemy więź i przynależność. Łatwiej zbudować sympatię do klubu, kiedy widzimy w nim zawodników utożsamiających się z jego barwami. Kiedy jednak zastępuje się ich „piłkarskimi najemnikami” zza granicy, trudniej poczuć więź z zespołem.

Dobrym przykładem była „brazylijska” Pogoń Szczecin z sezonu 2006/2007. Polski milioner z regionu łódzkiego, Antoni Ptak, zafascynowany poziomem reprezentacji Brazylii, zapragnął stworzyć klub w dużej mierze oparty na zawodnikach z tego kraju. Ofiarą pomysłu padła Pogoń. Do zespołu trafiło aż trzydziestu czterech piłkarzy z ojczyzny samby. Doszło nawet do absurdalnej sytuacji, gdy podczas meczu ligowego w barwach „Portowców” nie było ani jednego Polaka. Czy brazylijski eksperyment się powiódł? Zdecydowanie nie. Szczecinianie spadli z hukiem, notując najgorszy wynik w historii Ekstraklasy – zdobyli tylko szesnaście punktów i wygrali trzy mecze. Ciekawostką jest fakt, że ostatnią drużyną, która przegrała z tamtą Pogonią, był Widzew Łódź.

Mając na uwadze tę historię, warto zastanowić się, czy sam RTS nie zatraca swojej polskości. Aby to sprawdzić, można przeanalizować, jak na przestrzeni lat budowana była kadra łódzkiej drużyny. Dla każdego sezonu da się obliczyć średnią liczbę Polaków w wyjściowej jedenastce. Dobrym elementem startowym będzie moment całkowitego oczyszczenia klubu jakim jest reaktywacja.

W sezonie 2015/2016 Widzew rozpoczął rozgrywki na piątym poziomie – w IV lidze. W pierwszym meczu po reaktywacji, z Zawiszą Pajęczno, od pierwszej minuty wystąpiło dwóch obcokrajowców: Słowak Vladimir Bednar i Nigeryjczyk Princewill Okachi. Obaj byli dobrze znani kibicom z wcześniejszych występów przy al. Piłsudskiego 138. Okachi grał niemal w każdym spotkaniu, natomiast Bednar rozstał się z klubem w połowie sezonu. Zimą do zespołu dołączył kolejny Słowak – Tomas Pochyba, ale ani razu nie wyszedł w pierwszym składzie. Ostatecznie średnia liczba Polaków w wyjściowej jedenastce wyniosła w tym sezonie 10,05.

W kolejnym sezonie, już w III lidze, średnia ta wzrosła do 10,70. Na czterdzieści rozegranych meczów (liga + okręgowy i wojewódzki Puchar Polski , Puchar Polski) tylko dwanaście rozpoczynano z dziesiątką Polaków w składzie – w pozostałych przypadkach na boisko wychodziła jedenastka całkowicie polska. W sezonie 2017/2018 średnia spadła do 9,82. Spowodowane było to zmianą struktury drużyny po przerwie zimowej. W rundzie jesiennej widzewiacy rozpoczynali wszystkie mecze całkowicie polskim składem. Natomiast wiosną, zespół był budowany w oparciu na trzech nowych zawodników – dwóch Słowakach: Roberta Demjana i Marka Zuziaka oraz Chorwata Dario Kristo.

W II lidze (2018/2019) średnia spadła do 9,12. Co ciekawe, nie było ani jednego meczu, w którym Widzew rozpocząłby spotkanie w pełni polskim składem. Sezon 2019/2020 był ostatnim, w którym liczba Polaków w składzie wzrosła – do 10,53. Od tego momentu wskaźnik spadał z roku na rok. W sezonie 2020/2021 współczynnik wynosił 10,14. Warto napomnieć przy okazji pewną datę. Chodzi dokładniej o 9 kwietnia 2021 roku. Wtedy to podczas domowego meczu przeciwko Puszczy Niepołomice (0:0), łodzianie po raz ostatni rozpoczęli spotkanie całkowicie polską jedenastką!

Później spadek był bardziej widoczny. Parametr spadł do poziomu 8,30. Na szczęście większość składu pozostawała wtedy jeszcze polska, a przy okazji awansowano do Ekstraklasy. Zmagania w najwyższej klasie rozgrywkowej wiążą się z koniecznością sprowadzania zawodników o wysokiej jakości. Dlatego też nie dziwi fakt, że w premierowym sezonie (2022/2023) średnia liczba Polaków w wyjściowej jedenastce spadła do poziomu 6,20. W kolejnych latach wskaźnik ten był jeszcze niższy – w sezonie 2023/2024 wyniósł 4,76, a w rozgrywkach 2024/2025 już tylko 4,65!

W obecnym sezonie średnia liczba graczy z polskim paszportem w podstawowym składzie spadła do 4,00. Co więcej, doszło do sytuacji bez precedensu. 24 września 2025 roku, w meczu pucharowym z Termaliką Nieciecza, w wyjściowej jedenastce znalazło się jedynie dwóch Polaków – Mateusz Żyro i Mariusz Fornalczyk. Po raz pierwszy w nowej historii Widzewa w składzie wybiegło aż dziewięciu obcokrajowców! Kilka dni później sytuacja się powtórzyła tym razem w lidze – 28 września 2025 roku, w domowym spotkaniu z Rakowem Częstochowa, od pierwszej minuty zagrali tylko Marcel Krajewski i Mariusz Fornalczyk.

Dopóki wyniki bronią drużyny, kibice mogą przymykać oko na taki stan rzeczy. Problem w tym, że rezultaty nie bronią się od dłuższego czasu. Dlatego też trzeba zadać pytanie: Dokąd zmierzasz, Widzewie?