Zeqiri zawodzi w klubie, ale gra dla Szwajcarii. To zaleta czy wada?

Andi Zeqiri jest obecnie nie tylko największym transferowym rozczarowaniem w Widzewie Łódź, ale wręcz w całej Ekstraklasie. Mimo, iż napastnik gra zdecydowanie poniżej oczekiwań, dostaje powołania do reprezentacji, z czego klub… nie jest zadowolony.

Choć oficjalnie kwoty wykupu napastnika z belgijskiego Genku nigdy nie podano, dziennikarze szybko ustalili, że transakcja opiewała na rekordowe w przypadku łodzian 2 miliony euro. Mówi się też, że Zeqiri z miejsca stał się też najlepiej opłacanym ligowym zawodnikiem. Sam fakt, że w negocjacje włączył się właściciel klubu Robert Dobrzycki, który piłkarza ściągnął do Polski prywatnym odrzutowcem, mówi wiele o nadziejach wiązanych z tym transferem. Zwłaszcza, że imponować mogło CV Szwajcara, w którym znajdują się takie zespoły jak angielski Brighton Hove & Albion czy niemiecki FC Augsburg, a także kilkanaście występów narodowej kadrze.

Póki co wrażenie robią jednak tylko okoliczności angażu 26-latka. To, co najważniejsze, czyli boiska postawa, jest obecnie jednym wielkim zawodem. Snajper wystąpił w ośmiu ligowych i dwóch pucharowych spotkaniach i nie strzelił w nich ani jednej bramki. Nie ma na koncie nawet asysty, choć blisko niej był w Niecieczy, gdy po jego zagraniu do siatki trafił Fran Alvarez. Niestety, podający był wtedy na pozycji spalonej. W większości meczów widzewiak nawet nie miał konkretnych okazji do zdobycia gola – jego łączny współczynnik goli oczekiwanych w Ekstraklasie wynosi według danych Wyscout tylko 1,39, z czego lwia część podchodzi z debiutu przeciwko Arce Gdynia. Pochodzący z Lozanny zawodnik nie wykorzystał wtedy dwóch dogodnych sytuacji, ale luz i łatwość, z  jakimi do nich dochodził, były budujące.

Paradoksalnie premierowe starcie z arkowcami było dla Zeqiriego najlepszym z dotychczasowych. Wydawało się, że z każdym występem jego forma będzie rosła, ponieważ piłkarz odbuduje się fizycznie codzienną pracą, nadrabiając stracony czas. Przypomnijmy, że w poprzedniej drużynie ostatni raz wystąpił na początku kwietnia, wchodząc na murawę na zaledwie kwadrans. Później doznał urazu stawu skokowego, a gdy wrócił do zdrowia został skreślony przez sztab szkoleniowy. Zamiast przygotowywać się z kolegami do nowego sezonu, trenował indywidualnie, szukając nowego pracodawcy. Przy Piłsudskiego musieli doskonale zdawać sobie z tego sprawę, ale wierzyli, że powrót do optymalnej dyspozycji nastąpi lada moment. Na razie jeszcze to nie nastąpiło, a poniższe liczby – mówiąc łagodnie – nie zachwycają…

Niemałym zaskoczeniem jest więc fakt, że rezerwowy napastnik – bo taką pełni obecnie rolę w Widzewie – jest ostatnio powoływany do reprezentacji Szwajcarii. Nie mówimy tu o byle jakim zespole, tylko o siedemnastej ekipie w rankingu FIFA (10. miejsce spośród europejskich nacji), która na 99,9% może być pewna wyjazdu na Mistrzostwa Świata. Jeżeli Zeqiri znajduje się w kadrze w kluczowym momencie eliminacji, a przeciwko Szwedom wychodzi nawet na boisko na końcowe minuty, to znaczy, że jego pozycja w oczach selekcjonera Murata Yakina jest naprawdę niezła. A co za tym idzie – rosną szanse wyjazdu na mundial. 

Co ciekawe, z wyjazdów zawodnika na szwajcarskie zgrupowania nie za bardzo zadowoleni są w łódzkim klubie. W październiku i listopadzie stracił on w sumie kilkanaście dni, w trakcie których mógł budować formę i zgrywać się z resztą kolegów, tymczasem latał po Europie, prawie wcale nie grając. „Według naszej trójki – mnie, Piotrka Burlikowskiego i trenera – nie pomagają mu wyjazdy na reprezentację, choć wiadomo, że dla niego jest to zawsze świetna informacja. Zostając w klubie trochę zaległości by nadrobił” – mówił pełnomocnik zarządu ds. sportowych Dariusz Adamczuk w wywiadzie dla Interii.

Z drugiej strony, niesłabnące zaufanie ze strony selekcjonera może być właśnie tym, co trzyma w ryzach mental Andiego Zeqiriego. Gdyby stracił miejsce w reprezentacji, mógłby całkowicie popaść w marazm. Tuż po pojawieniu się w Łodzi piłkarz wspominał zresztą, że udział w przyszłorocznej imprezie jest dla niego priorytetem, dlatego zamierza pokazać się w polskiej lidze z jak najlepszej strony, a transfer konsultował z samym Yakinem. To sprawia, że 26-latka nie należy skreślać, ale wciąż liczyć, że odpali na dobre, może nawet jeszcze tej jesieni. „Mamy nadzieję, że po okresie przygotowawczym, którego większość spędzimy w Turcji, dojdzie do siebie. Choć mam też nadzieję, że jeszcze w tych czterech meczach coś strzeli. W przypadku napastnika czasem pierwsza bramka uwalnia następne” – dodał Adamczuk.