Adamczuk zaserwuje pierwsze tak mocne okno transferowe w Ekstraklasie?

Widzew Łódź przeszedł latem istną rewolucję kadrową, która póki co nie przełożyła się na poprawę wyników. Zimą ofensywa transferowa ma być kontynuowana, choć jak na razie kibice mają co do niej mocno mieszanie uczucia. Czyny póki co rozmijają się z oczekiwaniami.

Zimowe okna transferowe zazwyczaj różnią się od letnich, jeśli chodzi o liczbę zmian. Po pierwsze, kluby nie chcą aż tak bardzo mieszać w składach po poprzednich ruchach, które nie zawsze można tak szybko zweryfikować. Po drugie są mniej imponujące ze względów finansowych. Latem w zdecydowanej większości ligi końca dobiegają kontrakty zawodników, więc ma miejsce bardzo duża migracja piłkarzy bez kwot odstępnego. Zimą takich przypadków jest mniej, dlatego rządzą transakcje gotówkowe. Drużyny nie chcą pozbywać się graczy zbyt tanio, ponieważ mogą mieć problem z uzupełnieniem luk personalnych z wcześniej wymienionych powodów i koło się zamyka.

Ponieważ przy Piłsudskiego sytuacja finansowa jest co najmniej komfortowa, łodzianie po raz pierwszy od dawna mogą nie natrafić na takie ograniczenia. Nie przez przypadek od dawna mówiło się, że właśnie przed rundą wiosenną czerwono-biało-czerwoni będą mogli skuteczniej rywalizować z resztą ligi na rynku transferowym, mogąc pozwolić sobie na dużo większe wydatki niż konkurencja. Taką strategię zapowiadają od pewnego czasu dziennikarze, a po niedawnych słowach dyrektora sportowego Arki Gdynia medialna narracja o rekordowych zakupach nabrała jeszcze większego rozmachu. Mówi się, że RTS może wydać nawet 10 milionów euro, a źródło tych spekulacji tkwi w portalu TransferRoom, w którym zgłoszono chęć pozyskania pięciu graczy, mogąc zapłacić za każdego z nich po 2 miliony euro. To właśnie o tym mówił Veljko Nikitović, rozbudzając wyobraźnię opinii publicznej.

W samym klubie także nie kryli się z planami. Ze słów właściciela Roberta Dobrzyckiego czy prezesa Michała Rydza płynęły sygnały, że zimą łodzianie znów będą mocno aktywni na rynku, choć nowych twarzy w zespole będzie już znacząco mniej. Pełnomocnik zarządu ds. sportu Dariusz Adamczuk, który od kilku tygodni odpowiada za transfery, podkreślał też, że zamierza postawić na jakość, a nie ilość, dlatego do drużyny trafią tylko jakościowi zawodnicy, mogący od razu wywalczyć miejsce w pierwszym składzie. Fani przyjęli te słowa jako zapowiedź kilku naprawdę mocnych strzałów, wiele obiecując sobie po ruchach nowego „dyrektora sportowego”.

Dyrektor Arki o finansowych możliwościach Widzewa: „To jest kosmos!”

Jego pierwsze ruchy nie są jednak zbyt imponujące. Najpierw poinformowano o zakontraktowaniu Christophera Chenga, który dotąd występował jedynie w średniaku norweskiej ekstraklasy i sprawia wrażenie transferu przyszłościowego, a niekoniecznie znacznego podniesienia jakości na lewej obronie w stosunku do umiejętności Diona Gallapeniego czy Samuela Kozlovskyego. Obaj nie prezentowali się jesienią zbyt dobrze, ale czy Norweg z hongkońskimi korzeniami daje przekonanie, że z automatu obu posadzi na ławce rezerwowych, wnosząc odpowiedni poziom? 

Jeszcze mniej entuzjazmu wzbudziła zapowiedź drugiego wzmocnienia, choć na razie pozostaje ona tylko faktem medialnym. Dziennikarze są jednak przekonani, że lada moment w Łodzi zamelduje się 27-letni ofensywny skrzydłowy lub napastnik Normann Campbell, który ostatnio był głównie rezerwowym w Randers FC. To czwarta od końca drużyna w tabeli duńskiej ekstraklasy, więc taki ruch tym bardziej nie wpisuje się w ramy „transferowych bomb” czy „pewniaków do jedenastki”. Oczywiście ani Jamajczykowi, ani Chengowi, nie można odbierać umiejętności i z automatu ich skreślać, lecz z pewnością nie są to działania, po których szczęki kibiców opadają na podłogi, a tego spodziewano się po zapowiedziach zimowych planów.

Środowisko kręci też nosem na inne deklaracje Adamczuka, który stwierdził, że Widzewowi brakuje przede wszystkim doświadczenia oraz większej liczby Polaków. Spodziewano się więc, że na Piłsudskiego pojawi się kilku ogranych rodzimych zawodników, wciąż mogących nieźle namieszać na ekstraklasowych boiskach. Idealnym przykładem byłby tu Kamil Grosicki, którego z klubem łączył Mateusz Borek. I choć późniejsze wydarzenia sugerują, że dziennikarz raczej znów się pomylił, nazwisko Grosicki byłoby właśnie tym, czego według Adamczuka miałoby brakować zespołowi Igora Jovićevicia. Tymczasem jak na razie w szatni pojawią się kolejne nowe nacje (Norwegia i Jamajka), co doda argumentów zwolennikom teorii o „Widzewskiej Wieży Babel„. Nie można też mówić o wzroście boiskowej rutyny, bo mowa o 24-latku, który pierwszy raz w życiu opuszcza swój kraj i o trzy lata starszym Campbellu, niemogącym pochwalić się zbyt mocnym CV.

Do zaplanowanego na 8 stycznia wyjazdu na obóz w Turcji (wtedy kadra ma być bliska zamknięcia) pozostało jednak jeszcze sporo czasu i bardzo możliwe, że kolejne „strzały” Dariusza Adamczuka będą zdecydowanie bardziej imponujące. Jeżeli pod skrzydła Jovićevicia trafią piłkarze o większym doświadczeniu i teoretycznie sporej jakości, a przy tym będą to w większości Polacy, działacz wyjdzie na słownego oraz sprawnego. Jeżeli jednak czyny miną się ze słowami, trybuny z pewnością wyrażą swoje rozczarowanie.

Zimowe okno transferowe (formalnie otwarte dopiero od 26 stycznia) wciąż może być najmocniejszym od lat. Odkąd łodzianie wrócili do Ekstraklasy, w tym okresie zazwyczaj działali bardzo skromnie, bo na więcej nie było ich stać. Po świetnej jesieni sezonu 2022/2023 uznano, że nie ma co mieszać w znakomicie funkcjonującym mechanizmie i sprowadzono tylko jednego piłkarza – Andrejsa Ciganiksa. Po czasie brak dopływu świeżej krwi uznano jako jeden z największym ówczesnych błędów. Rok później było nieco więcej aktywności. Miało skończyć się na trzech nowych graczach: Ivanie Krajciriku jako następcy Henricha Ravasa, Noahu Diliberto oraz Lirimie Kastratim. Później doszło jeszcze do nieplanowanego angażu Rafał Gikiewicza, więc liczba wzmocnień urosła do czterech. Przez długi czas jeszcze bardziej ubogo wyglądały zeszłoroczne ruchy, ograniczone jedynie do pozyskania Polydefkisa Volanakisa, który miał wypełnić lukę po Kreshniku Hajrizim. Dopiero po fali kiepskich wyników na początku rundy wiosennej postanowiono ściągnąć jeszcze Szymona Czyża oraz wypożyczyć Petera Therkildsena (później go wykupiono na stałe) i Lubomira Tuptę.

Poniższe zestawienie pokazuje, że do dużych zmian kadrowych dochodziło zimą w Widzewie jedynie w czasach gry w niskich ligach po reaktywacji klubu. Najciekawiej wyglądało pierwsze takie okno, gdy dokonano bardzo znaczącego podniesienia jakości zespołu, angażując aż trzynastu piłkarzy! To wtedy miał miejsce tzw. zaciąg chodakowski, gdy z sochaczewskiej Bzury wyciągnięto sześciu czołowych zawodników, sięgając także po takich graczy, Robert Kowalczyk, Przemysław Rodak, Kamil Tlaga czy Sebastian Zieleniecki, którzy odegrali później niemałą rolę w drodze powrotnej na piłkarskie salony.

Niewiele mniej aktywni widzewiacy byli w przerwie sezonu 206/20217, gdy walczyli o awans do II ligi, zimując dopiero na piątym miejscu. Do klubu wrócił wtedy Patryk Wolański, po raz pierwszy związano się z Adamem Radwańskim czy Maciejem Kazimierowiczem. W sumie pozyskano wtedy aż dwunastu nowych graczy, ale ta trójka miała najmocniejszy wpływ na późniejsze losy RTS. W kolejnych latach zimy były już dużo skromniejsze, choć i wtedy zdarzało się podjąć współpracę z piłkarzami mającymi w przyszłości niemałe zasługi, jak np. Dario Kristo, Krystian Nowak czy Daniel Tanżyna. Co ciekawe, jedynymi zawodniki pozyskanymi przed powrotem do Ekstraklasy, wciąż znajdującymi się w kadrze, są Marek Hanousek oraz aktualny kapitan Bartłomiej Pawłowski.

Zimowe transferowy przychodzące Widzewa Łódź od reaktywacji:

2025 – 4 (Szymon Czyż, Peter Therkildsen, Lubomir Tupta, Polydefkis Volanakis)
2024 – 4 (Noah Diliberto, Rafał Gikiewicz, Lirim Kastrati, Ivan Krajcirik)
2023 – 1 (Andrejs Ciganiks)
2022 – 5 (Kristoffer Hansen, Martin Kreuzrieler, Patryk Lipski, Bartłomiej Pawłowski, Ernest Terpiłowski)
2021 – 7 (Caique, Kacper Gach, Marek Hanousek, Vjaceslavs Kudrjavcevs, Piotr Samiec-Talar, Paweł Tomczyk, Jakub Wrąbel)
2020 – 4 (Krystian Nowak, Henrik Ojamaa, Robert Prochownik, Hubert Wołąkiewicz)
2019 – 6 (Kohei Kato, Adam Radwański, Marcel Stefaniak, Daniel Tanżyna, Łukasz Turzyniecki, Rafał Wolsztyński)
2018 – 6 (Robert Dejman, Dario Kristo, Marcin Pieńkowski, Michał Przybylski, Karol Stanek, Marek Zuziak)
2017 – 12 (Patryk Baran, Paweł Broniszewski, Maciej Humerski, Dawid Kamiński, Maciej Kazimierowicz, Marcin Krzywicki, Marcin Nowak, Yudai Ogawa, Piotr Okuniewicz, Sebastian Olczak, Adam Radwański, Patryk Wolański)
2016 – 13 (Kacper Bargieł, Kamil Bartosiewicz, Michał Bondara, Michał Choroś, Bartłomiej Gromek, Sebastian Kaczyński, Robert Kowalczyk, Krzysztof Możdżonek, Przemysław Rodak, Patryk Strus, Kamil Tlaga, Mariusz Zawodziński, Sebastian Zieleniecki)