Misiura vs Sopić. Trener Wisły odpowiedział Chorwatowi. Czy ma rację?

Od spotkania Widzewa z Wisłą Płock minęło już półtora tygodnia, ale wciąż wraca temat wypowiedzi Zeljko Sopicia na pomeczowej konferencji prasowej. Trener łodzian zabrał na niej głos m.in. na temat postawy rywala, co nie spodobało się jego opiekunowi.

Jak pamiętamy, starcie 4. kolejki Ekstraklasy zakończyło się remisem 1:1, ale ze zdobycia punktu z pewnością nie mogli być gospodarze. Po pierwsze dlatego, że zabrano im ewidentny rzut karny po faulu na Mariuszu Fornalczyku, po drugie z powodu zmarnowania olbrzymiej przewagi, jaką czerwono-biało-czerwoni osiągnęli w drugiej połowy pojedynku z liderem tabeli. Sopić odniósł się do tej drugiej sprawy, niejako krytykując „Nafciarzy” za defensywne nastawienie, a nie pójście na odważną wymianę ciosów. „Jestem bardzo dumny z drużyny. To nie było łatwe spotkanie. Tylko jedna drużyna chciała grać w piłkę. Wisła stała nisko i czekała na moment, ale mogli sobie na to pozwolić. Zasłużyła na punkt. W piłce nożnej nie zawsze wygrywa lepszy zespół i tyle” – mówił wówczas Chorwat.

Dopiero po czasie na te słowa zareagował Mariusz Misiura, odpowiadając przy okazji spotkania z dziennikarzami przed niedzielnym meczem z Legią Warszawa. „Te słowa były dla mnie bolesne. Nie lubię, gdy ktoś ucieka od odpowiedzialności albo próbuje wytłumaczyć swoją niemoc obrażaniem czy umniejszaniem drugiej drużynie” – powiedział trener Wisły. „Odnoszę wrażenie, że gdy dana drużyna ma wysokie posiadanie piłki, to chciałaby, aby dostać za to jakąś ekstra bramkę albo punkty. Patrząc na to, ile podań wymienili między sobą boczni obrońcy ze środkowymi i ile czasu Widzew spędził w ataku pozycyjnym na własnej połowie, to mówimy o nieagresywnym posiadaniu piłki. Nie ma to nic wspólnego z jakimś zagrożeniem” – bagatelizował przewagę RTS szkoleniowiec płockiego zespołu.

Mamy więc do czynienia z dwoma różnymi spojrzeniami na przebieg zawodów, jakie odbyły się 9 sierpnia. Aby postarać się zweryfikować, który z trenerów ma rację, można zerknąć w liczby. Te mówią, że widzewiacy oddali siedemnaście strzałów, w tym sześć w światło bramki, podczas gdy płocczanie uderzali sześciokrotnie, z czego tylko próba Łukasza Sekulskiego, która dał im bramkę, była celna. Łodzianie przeprowadzili pięćdziesiąt dwa ataki, przy dziewiętnastu przeciwnika i egzekwowali pięć rzutów różnych, przy zerowym dorobku drugiej strony. Nie można więc mówić o „suchym” nabijaniu posiadania piłki, ale o rzeczywistej inicjatywie ofensywnej piłkarzy z Piłsudskiego.

Analizując samo utrzymanie się przy futbolówce, dominacja Widzewa faktycznie była bardzo wyraźna – 61% do 39%, co przełożyło się na 30 minut i 42 sekundy czystego posiadania, przy 19 minutach i 20 sekundach zespołu Misiury. Co ważne, aż 64% czasu miejscowi spędzili z piłką na połowie rywala, co jest ich najwyższym wskaźnikiem pod tym względem w całym sezonie. Dla porównania, wiślacy pozostawali za linią środkową boiska przez 46% czasu, co jest z kolei wynikiem najniższym spośród wszystkich pięciu dotychczasowych drużyn, z jakimi mierzył się RTS. Dodatkowo gospodarze wykonali pięćdziesiąt siedem podań w trzecią tercję i dwadzieścia siedem w pole karne rywala, a ten odpowiedział trzydziestoma pięcioma i dziewięcioma zagraniami.

Mariusz Misiura może więc zżymać się na słowa Zeljko Sopicia, ale nie może zaprzeczać faktom. Jego drużyna bezdyskusyjnie była nastawiona defensywnie lub po prostu została zmuszona do takiej gry za sprawą naporu widzewiaków, którzy absolutnie nie nabijali sobie sztucznie statystyk. Powinna też nisko ukłonić się sędziom Tomaszowi Kwiatkowskiemu, Jarosławowi Przybyłowi oraz Marcinowi Szczerbowiczowi za to, że ci najprawdopodobniej uratowali im punkt odwołując „jedenastkę” na Fornalczyku. Nikt nie broni Wiśle przyjmować takiej strategii, można jej nawet pogratulować, patrząc w tabelę, ale nie oznacza to, że należy zakłamywać rzeczywistość…