Z. Sopić: „Muszę akceptować decyzje dyrektora. Moje ego się nie liczy”

Dzień przed meczem z Motorem Lublin na łamach portalu Goal.pl ukazał się obszerny wywiad z Zeljko Sopiciem. Trener Widzewa Łódź opowiadał w nim m.in. o miejscu pracy, letnich transferach czy wyborach personalnych w składzie. Poniżej wybrane fragmenty.

O Widzewie i jego fanach

„Wielki klub. I w mojej opinii, jeśli mamy rozmawiać o wielkich klubach, zawsze musisz rozmawiać o kibicach. Piłka nożna bez nich by nie istniała. Kiedy spoglądam na bazę kibicowską Widzewa – w przeszłości i teraz – to jest to coś niesamowitego. Niedawno zdarzyło się, że na wyjazdowy mecz ruszyło ponad 20 tys. widzów. To spektakularne. Myślę, że każdy trener marzy, by poprowadzić klub, za którym stoi tyle osób. Bez nich nie da się napisać naprawdę dobrej historii. Zdarza się, że rozmawiam z kibicami i słyszę: trenerze, uczyń Widzew znów wielkim. Jesteśmy na dobrej drodze, ale pamiętajmy, że do każdej dużej rzeczy prowadzą małe kroki”.

O problemach z infrastrukturą treningową

„To 50 proc. sukcesu. To ma się wkrótce poprawić, a jeśli tak, o realizację celów w kolejnych latach powinno być łatwiej. Największe problemy w zespole zazwyczaj wynikają z procesu treningowego. Obecnie musimy dojeżdżać na swoje obiekty. Dla mnie i mojego sztabu dodatkowe 15 minut drogi to żaden problem, ale nie jestem pewien, czy dla zawodników nie jest inaczej. To dodatkowy czas spędzony w samochodzie, czasem w korkach. Można jechać na rowerze, ale czasem przeszkadza pogoda – to są detale, ale one mają przełożenie na przygotowanie do meczu. To nie jest standardowa sytuacja w wielkich klubach. Natomiast nie mówię tego jako wymówki – po prostu opisuję sytuację. Bo o ambicjach Widzewa – sięgających czołowych miejsc w lidze – zdaję sobie sprawę i nikt mi nie musi o nich przypominać”.

O wyborze nowych graczy

„To bardzo trudne zagadnienie. Jeśli transferów jest za dużo, nie jest łatwo od razu wejść na właściwy pomysł. To raczej nie uda się w ciągu jednego miesiąca. Dlatego jedną z najważniejszych rzeczy przy sprowadzaniu nowych zawodników, jest dla mnie ich charakter. Czasem zdarza się, że drużyna więcej zyska przy piłkarzu, który ma jakieś braki w umiejętnościach, ale ma silniejszy charakter od kogoś w teorii lepszego od siebie. Druga rzecz – wolałbym uniknąć transferów zawodników, którzy w przeszłości mieli problemy z kontuzjami”.

O letnich transferach

„Mam kilku zawodników w notatniku, przekazałem nazwiska dyrektorowi sportowemu. Natomiast to nie jest takie proste, żeby spełniać zachcianki. Nie jesteśmy jedynym klubem na świecie, który chce dokonywać transferów. Działamy w określonym budżecie. Jest bardzo daleka droga od momentu wpadnięcia piłkarza w oko do podpisania kontraktu – na dziś nie wiem, czy dany zawodnik będzie chciał do nas przyjść, czy będzie chciał grać za określone pieniądze. To wszystko odbywa się w procesie negocjacyjnym, w którym jak trener już nie uczestniczę. I na dziś nie wiem, kogo sprowadzimy do klubu – włącznie z tym, czy będzie wśród nich jakiś Chorwat, czy nie. Na koniec muszę zaakceptować finalne decyzje dyrektora sportowego. Mogę pana zapewnić, że moje ego nigdy nie będzie odgrywać tutaj roli. Przy decyzji o składzie, zawsze będę się kierował tym, co jest najlepsze dla Widzewa. Dopiero po kolejnych tygodniach będę miał pełny obraz tego, jaką rolę ktoś może odegrać w naszym projekcie. Natomiast na pewno czeka nas kilka pożegnań, bo przecież jeśli pozyskamy przykładowo pięciu nowych zawodników, nie będziemy trenować w trzydziestu”.

O pomijaniu Hilarego Gonga

„Gong aktualnie nie gra i jeśli chce to zmienić, musi mi pokazać na treningu, że warto na niego stawiać. To bardzo proste, nie ma żadnego drugiego dna. Nie mam problemu z nazwiskami i dla mnie jest zupełnie bez znaczenia, czy ktoś się nazywa Pawłowski, czy Gong. Zawsze będzie grał lepszy. Jeśli uznam, że 16-latek da drużynie więcej niż któryś z doświadczonych zawodników – postawię na niego”.

O Łodzi jako mieście

„Niedawno wiedziałem tylko, że Łódź jest jakieś 150 km od Warszawy. Ale gdy już pojawiłem się w Łodzi, nie mogłem uwierzyć, jak wielkim jest miastem. Czuję się tu świetnie. Pod względem liczby mieszkańców, przypomina mi trochę mój rodzinny Zagrzeb. Niedawno przeprowadziłem się do mieszkania, gdzie mam znacznie więcej przestrzeni niż w hotelu. Pierwsze trzy tygodnie pod tym względem nie były łatwe”.