Jaki Widzew zobaczymy po burzliwych dwóch tygodniach?

Po dwóch tygodniach przerwy reprezentacyjnej piłkarze Widzewa wrócą w niedzielę do ligowych rozgrywek. Wydawałoby się, że w tak krótkim czasie nie może wydarzyć się nic znaczącego, ale w Łodzi było zupełnie inaczej. Miniony okres może wiele zmienić w szeregach czerwono-biało-czerwonych. Pytanie, czy będzie to krok we właściwą stronę?

Ostatnie dni transferowego okna były przy Piłsudskiego gorące, jak całe lato. Najpierw ogłoszono pozyskanie kolejnego bramkarza, a później długo wyczekiwanego przez kibiców napastnika. Jakby tego było mało, na dwie godziny przez końcem tzw. deadline day, ogłoszono angaż jeszcze jednej „dziewiątki”, bijąc przy okazji klubowy rekord! Transakcja z udziałem Andiego Zeqiriego miała spektakularną otoczkę, jak na obiecywaną „perłę w koronie” przystało. W końcową fazę negocjacji włączył się sam właściciel Robert Dobrzycki, który piłkarza sprowadził do kraju prywatnym samolotem.

To właśnie ten środek transportu fani zapamiętają najmocniej z tego szalonego okresu. Wcześniej podróżował nim bowiem trener Patryk Czubak, będąc niechlubnym bohaterem tzw. afery weselnej. W przeciwieństwie do udanego finiszu transferowego, to sprawa odebrana przez opinię publiczną niezwykle negatywnie, co nie tylko psuło wizerunek całej organizacji, ale też mogła podważyć autorytet szkoleniowca. Ze względu na niewielkie doświadczenie Czubaka, w oczach sympatyków i tak nie był on zbyt duży, ale najgorsza byłaby utrata zaufania ze strony szatni.

W samym zespole też było ciekawie. Zaczęło się od kontrowersji wokół planu treningowego, który zakładał kilkudniową przerwę we wspólnych zajęciach, co część piłkarzy wykorzystała na bonusowe wakacje. Media społecznościowe zaroiły się od zdjęć czy relacji z egzotycznych miejsc, co w obliczu ostatnich wyników (trzy porażki z rzędu i cztery kolejne mecze bez zwycięstwa) nie było zbyt dobrym połączeniem. Gdy już widzewiacy wrócili do zbiorowej pracy, nie mogli ćwiczyć w komplecie, ponieważ aż siedmiu graczy wyjechało na zgrupowania swoich reprezentacji narodowych. Przed starciem z Arką Gdynia pełna kadra zaliczy tylko dwie jednostki treningowe.

Były też dobre wiadomości, jak powrót do zdrowia po kilkutygodniowej przerwie dwóch bocznych obrońców, którzy na starcie sezonu byli podstawowymi u Zeljko Sopicia. Ich dostępność na nowo rozpali rywalizację na prawej i lewej stronie defensywy. Warto także wspomnieć o zakończeniu procesu rekonstrukcji sztabu. Zgodnie z zapowiedziami, część luk po pożegnanych Chorwatach wypełnił nowy asystent Tomasz Krzywonos oraz analityk Dominik Bogusz.

Wracając do ruchów w drużynie, pozyskanie trzech nowych piłkarzy i powrót do zdrowia dwóch innych dają Czubakowi o wiele więcej możliwości przy wyborze wyjściowego składu. Z kolei pewne decyzje mogą być ograniczone przez dłuższą nieobecność siódemki kadrowiczów.U Daniela Myśliwca niemal wykluczone było skorzystanie w spotkaniu ligowym z usług zawodnika, który niewiele pracował z zespołem przez reprezentacyjne obowiązki. Jak do tej sprawy podchodzi obecny opiekun widzewiaków, jeszcze nie wiemy.

Wątpliwości pojawiają się już przy obsadzie bramki. Czy łodzianie postawią od razu na mającego duży apetyt na bycie numerem jeden Veljko Ilicia czy miejsce między słupkami zachowa Maciej Kikolski. Obaj wyjechali z Łodzi i obaj oglądali międzynarodowe zawody jako rezerwowi, ale większy problem stanowi to dla Serba, który dopiero dziś pozna nowych kolegów. Jego poziom zgrania będzie więc minimalny, ale akurat na pozycji bramkarza ma to nieco mniejsze znaczenie niż u piłkarzy z pola. Nie zapominajmy też, że Kikolski po serii bezbarwnych występów zaliczył dużą wpadkę w mecz z Lechem, więc podstawy do jego powrotu na ławkę są.

Wiele znaków zapytania jest w linii obrony. Mający ostatnio abonament na grę Marcel Krajewski wraca ze zgrupowania „młodzieżówki” i choć zmęczony być nie powinien (zagrał tylko kwadrans), z drużyną nie trenował. W dodatku zdrowy jest już Peter Therklidsen, który debiutował w Widzewie w trakcie pierwszej kadencji Patryka Czubaka i wystąpił wówczas we wszystkich trzech spotkaniach. Po przeciwnej stronie Dion Gallapeni ma w nogach półtora meczu w ekipie Kosowa, ale były to występy bardzo udane, więc ciężko odstawić od składu piłkarza będącego na fali. Do gry pali się jednak też gotowy do powrotu Samuel Kozlovsky, więc decydować mogą detale. Wciąż otwarte pozostaje również pytanie, jak zestawiony zostanie środek formacji. Pewniakiem wydaje się być Ricardo Visus, ale kto będzie jego partnerem? Będący na miejscu i grający dotąd od deski do deski, ale popełniający wiele błędów Mateusz Żyro, czy Stelios Andreou, typowany do miana jednego z najlepszych stoperów w lidze? Pierwszy jest wyraźnie pod formą, drugi jeszcze mało zna taktykę i także dopiero wraca z wojaży po Europie.

Środek pola ciężko wyobrazić sobie bez Frana Alvareza, ale kto wybiegnie obok niego? W normalnych okolicznościach murowanym faworytem do zajęcia jednego z dwóch miejsc byłby Juljan Shehu, ale on także był nieobecny, a jeszcze we wtorek zaliczył pełne spotkanie z Łotwą. Jeśli zdąży się odpowiednio zregenerować, zapewne pojawi się w jedenastce. Kibiców będzie zapewne elektryzować także kwestia wyboru trzeciego ze środkowych pomocników. W Poznaniu szansę otrzymał Szymon Czyż, który początkowo zawodził, ale w drugiej połowie prezentował się naprawdę dobrze. Tylko czy widzewiacy mogą sobie pozwolić na trzymanie w rezerwie Lindona Selahiego, zarabiającego pół miliona euro rocznie?

Pewności nie ma też w przypadku obsady skrzydeł. Duet Angel Baena – Mariusz Fornalczyk udanie funkcjonował przy Bułgarskiej, zanim w Ekstraklasie nastała przerwa. Indywidualnymi rajdami dobrze napędzali ataki zespołu, ale skończyli zawody bez gola czy asysty, a więc boki pomocy nadal pod tym względem zawodzą. Do łask może więc wrócić Samuel Akere, który po jednorazowym pobycie na ławce mógłby wyjść na murawę z nową energią i – miejmy nadzieję – w końcu z konkretami w grze. Samo „robienie wiatru” już nie wystarczy, potrzeba czegoś namacalnego, ale tyczy się to w zasadzie całej trójki.

Na koniec trzeba zastanowić się, kto zajmie miejsce na środku ataku. Pauzować musi jeszcze Sebastian Bergier, ale dzięki wspomnianym na początku transferom „dziewiątek” w kadrze są już alternatywy. Sęk w tym, że Zeqiri ostatni raz zagrał w ligowym meczu w kwietniu. Później leczył kontuzję kostki, a gdy wyzdrowiał, został odsunięty od zespołu Genku, ponieważ działacze zamierzali się z nim rozstać. Choć ma sporą piłkarską jakość, może być niegotowy do występu od pierwszego gwizdka, dlatego Czubak może postawić na innego nowego snajpera – Pape Meissę Ba. Sprowadzony z Schalke 04 Senegalczyk normalnie przygotowywał się do sezonu, więc problemów fizyczno-motorycznych nie będzie. Gorzej może być ze znajomością systemu gry, lecz czy jest inne wyjście? Można ponownie postawić na Bartłomieja Pawłowskiego, który przeciwko „Kolejorzowi” spisał się akurat całkiem dobrze, ale byłoby to znów rozwiązanie z gatunku mało optymalnych.

Jak widać, dla jednych reprezentacyjna przerwa w Ekstraklasie to okres nudy, spokoju i stabilizacji, ale dla Widzewa był to czas dużych zawirowań na wielu płaszczyznach. Skutki, jakie one przyniosą, dopiero poznamy…