Lata 1969-1986 – złoty okres w dziejach RTS Widzew

    Lata 1969-1986 to najlepszy okres pod względem sukcesów sportowych w dziejach RTS Widzew Łódź. W tym okresie klub pokonując kolejne szczeble awansował z 4 ligi do ekstraklasy a w niej zdobył 2 razy mistrzostwo Polski, 4 razy wicemistrzostwo Polski i raz był triumfatorem i zdobywcą Pucharu Polski oraz 2-krotnie zwyciężał w rozgrywkach Pucharu Intertoto. Od sezonu 1978/1979 do sezonu 1985/1986 piłkarze Widzewa zawsze byli w pierwszej trójce ekstraklasy i było to pasmo ciągłych (rok po roku) występów w rozgrywkach o europejskie puchary. Na tym polu RTS Widzew odnosił niebywałe wręcz sukcesy a eliminując najsłynniejsze kluby Europy i Świata jak Manchester City, Manchester United, Juventus Turyn czy FC Liverpool wszedł do panteonu najlepszych i najbardziej znanych oraz popularnych polskich klubów-stał się ikoną polskiego klubowego futbolu i zdobył status wizytówki sportowej Łodzi.

    W drugiej połowie lat 60-tych wielu prezesów mniejszych klubów łódzkich i okręgu łódzkiego nie mogło się pogodzić z przekształceniem ich klubów w instytucje usługowe dla ŁKS-u. My mamy tylko wychowywać a inni (w domyśle ŁKS) będą czerpać z tego korzyści, skarżył się Józef Doryń prezes RTS Widzew na łamach Dziennika Łódzkiego. Być może takie wypowiedzi dały impuls polityczny (wtedy bez zgody władz politycznych nie wiele można było uzyskać), który doprowadził do tego, że Widzew został „wytypowany” do odgrywania większej roli w piłce nożnej w Łodzi (nie można wykluczyć, że zadecydował o tym również robotniczy rodowód klubu). ŁKS jako symbol przeciętniactwa znudził się już decydentom i chciano stworzyć dla niego konkurencję. Taki obrót sprawy pociągnął za sobą decyzje personalne. W 1969r. do RTS Widzew trafili dwaj rzutcy o organizacyjnych umiejętnościach działacze bałuckiego Startu-Stefan Wroński i Ludwik Sobolewski oraz wyrzucony wtedy z ŁKS trener Leszek Jezierski, któremu w niedługim czasie zaczął pomagać młody, utalentowany trener Jacek Machciński. Solidna praca L. Jezierskiego dała efekty w postaci następujących wyników:

Sezon 1969/1970 – Widzew zajął pierwsze miejsce w 4 lidze i awansował do 3 ligi

Sezon 1970/1971 – 5 miejsce w 3 lidze

Sezon 1971/1972 – Widzew zajmuje pierwsze miejsce w 3 lidze i awansuje do 2 ligi. W kadrze zespołu pojawiają się min. Z. Kostrzewiński, A.Możejko, Z. Ulatowski oraz w 1972r. W. Chodakowski.

Sezon 1972/1973 – 6 miejsce w 2 lidze. W 1973r. W kadrze zespołu pojawiają się T. Gapiński (po zakończeniu kariery piłkarskiej wieloletni, legendarny już kierownik drużyny Widzewa, bramkarz W. Surlit, K. Surlit (obdarzony niezwykle silnym uderzeniem piłki z prawej nogi), P. Janas, T. Błachno, A. Pyrdoł. Ten rok był końcem prezesury dla Tadeusza Glonka, który pełnił tę funkcję od maja 1969r. Jego miejsce zajął nowy prezes Edward Zientarski. Średnia widzów na meczach drugoligowego już Widzewa to ok. 4 tys.

Sezon 1973/1974 – 3 miejsce w 2 lidze. W 1974r do klubu przychodzi legendarny już dziś A. Grębosz, a średnia widzów na meczach to ok. 3.5 tys.

Sezon 1974/1975 – Widzew zajmuje pierwsze miejsce w 2 lidze i awansuje do ekstraklasy. W 1975r klub opuszcza kapitan zespołu Janusz Haren (wyjeżdża do Danii), a przychodzą bramkarz S. Burzyński, H. Dawid, R. Kownicki, Z. Rozborski, Z. Boniek (wykorzystano sytuację konfliktu, jaki zaistniał między Zdzisławem Krzyszkowiakiem, mistrzem olimpijskim w biegach przez przeszkody z Rzymu, który zarzucił Bońkowi brak ambicji w przegranym przez Zawiszę Bydgoszcz meczu ligowym co spowodowało, że obrażony zawodnik w nieprzychylnej dla siebie atmosferze postanowił skorzystać z oferty Widzewa i przenieść się z Bydgoszczy do Łodzi-do składki na pierwszą ratę transferu za Bońka dorzuciło się kilku piłkarzy grających już w RTS-ie i był to najlepszy i najważniejszy transfer w dziejach klubu). Nowym prezesem RTS Widzew zostaje Jerzy Krawczyk a szkoleniowiec L. Jezierski zostaje trenerem 1975 roku. Średnia widzów na meczach podnosi się do ok. 6 tys.

Sezon 1975/1976 – po epizodzie z 1948r. stanowił ponowny debiut RTS Widzew w ekstraklasie, gdzie piłkarze zajęli 5 miejsce. Pierwszy mecz po 1948r w ekstraklasie z Pogonią Szczecin Widzew przegrał 0:1 a rozgrywany on był na stadionie ŁKS-u, bo stadion Widzewa poddawany był modernizacji (m. in. zrezygnowano z bieżni i zastąpiono ją trawą).   4 dni później również na stadionie ŁKS-u Widzew wygrywa 2:0 derby Łodzi i jest to pierwsze zwycięstwo w walce o punkty z ŁKS-em. W wyjazdowym i przegranym meczu z Szombierkami Bytom nastąpił debiut w Widzewie Z. Bońka. 10.04.1976r to data meczu Widzewa z GKS-em Tychy, którego wynik końcowy brzmiał 1:1 (0:0). Mecz ten rozgrywany na stadionie ŁKS-u zgromadził według szacunków ok. 50 tys. widzów i jest to do dzisiaj rekord frekwencji podczas meczu Widzewa w Polsce. Ludzie niemogący pomieścić się na trybunach siadali na bieżni stadionu i stąd taka ich ilość. Drugiego czerwca 1976r. Widzew odniósł pierwsze zwycięstwo w ekstraklasie nad Legią Warszawa 2:1 a autorem obydwu bramek dla RTS-u był T. Gapiński (dla Legii, K. Deyna). W warszawskim zespole na obronie grał wtedy min. F. Smuda (po spektakularnych osiągnięciach jako trener Widzewa w latach 1996 i 1997 został okrzyknięty „Królem” Łodzi). Mimo sukcesu jakim było zdobycie 5 miejsca w ekstraklasie rozstano się z trenerem L. Jezierskim. Niejasne są kulisy jego burzliwego odejścia, ale jak nie wiadomo o co chodzi… Jego miejsce zajął Janusz Pekowski, którego po 4 miesiącach zastąpił Paweł Kowalski. Latem 1976r. do klubu przychodzi M. Tłokiński. Z. Bońka okrzyknięto w plebiscycie tygodnika „Piłka Nożna” odkryciem 1976 roku. Rok ten to również zdobycie Pucharu Intertoto w rywalizacji z zespołami VSS Koszyce, KB Kopenhaga, Start Kristiansand. Zaskakująco wysoka była średnia widzów na meczach Widzewa, która wahała się w okolicy 17 tys. (tak w Łodzi doceniono sportowy sukces drużyny i jej awans do ekstraklasy).

Sezon 1976/1977 – Wicemistrzostwo Polski i prawo startu w Pucharze UEFA. W 1977r. Widzew eliminuje jako debiutant w rozgrywkach o europejskie puchary słynny Manchester City (angielscy dziennikarze pisali o końcu Świata), ale w drugiej rundzie odpada z równie słynnym PSV Eindhoven. Trenerem jest już B. Waligóra.W 1977r Widzew rozgrywa również finał Pucharu Ligi z Odrą Opole w Czestochowie.Odra wygrywa i dostaje przepustkę do gry w pucharze UEFA a świętuje ten sukces wobec ok. 5 tys. swoich kibiców i ok. 200 kibiców Widzewa.

Sezon 1977/1978 – 10 miejsce w ekstraklasie. W 1978r. po raz kolejny zmieniono prezesa RTS Widzew i został nim Ludwik Sobolewski, który kierował klubem aż do 1993r. z krótką przerwą w latach 1987-1989 kiedy prezesem był Wiesław Brzozowski. Ludwik Sobolewski pełnił wcześniej funkcje kierownika sekcji oraz wiceprezesa klubu. W 1978r. z zespołem żegnają się Z. Kostrzewiński, H. Dawid i P. Janas a funkcję trenera otrzymuje Stanisław Świerk. Do klubu przychodzą M. Pięta, K. Kamiński, J. Marchewka (Jeżewski), W. Smolarek (dzięki układom jakie miał prezes L. Sobolewski udało się go ściągnąć z Legii W-wa tuż po odbyciu przez niego służby wojskowej). Z. Boniek w 1978r. zostaje uznany wg Naszej Encyklopedii najlepszym piłkarzem Polski.

Sezon 1978/1979 – Wicemistrzostwo Polski i prawo startu w Pucharze UEFA. W 1979r. Widzew wylosował słynną francuską drużynę St. Etienne i przegrał tą rywalizację. Jesienią z drużyną pożegnał się Stanisław Świerk a jego miejsce zajął Jacek Machciński. Pożegnano się ze S. Burzyńskim (na zakończenie otrzymał Złote Buty wg redakcji dzienników sportowych Tempa i Sportu), T. Błachną, T. Gapińskim (rozegrał 105 meczów w barwach Widzewa) i R. Kownickim a przyszedł P. Romke. Ten sezon to również zakończenie istnienia starej drewnianej hali przy stadionie Widzewa.

Sezon 1979/1980-Wicemistrzostwo Polski i prawo startu w Pucharze UEFA. W 1980r. Widzew od razu trafia na jeden z najsłynniejszych klubów Świata Manchester United i eliminuje go z rozgrywek. W kolejnej rundzie trafia na nie mniej słynny Juventus Turyn i również go eliminuje. W trzeciej rundzie RTS Widzew spotyka się ze znanym Ipswitch Town i niestety przegrywa tą rywalizację, odpadając z Pucharu UEFA. W 1980r. piłkarzami Widzewa są już W. Żmuda i J. Młynarczyk (przyszedł z Odry Opole) a koniec tego roku znany też jest z „Afery na Okęciu” w wyniku, której dyskwalifikacje na grę otrzymali J. Młynarczyk oraz Z. Boniek (oraz S. Terlecki z ŁKS-u), a dyskwalifikacje w zawieszeniu W. Żmuda (wstawili się za J. Młynarczykiem, który przyjechał na Okęcie, na zbiórkę kadry Polski, która leciała na mecz eliminacyjny do mistrzostw Świata w Hiszpanii z reprezentacją Malty na Cyprze w stanie nietrzeźwym. Zawodnicy za zgodą trenera R. Kuleszy (po tym wydarzeniu pozbawiono go funkcji trenera reprezentacji) wylecieli na Cypr, ale ich stamtąd zawrócono-dopiero późniejsze wstawiennictwo A. Piechniczka, który potrzebował piłkarzy RTS-u do kadry na mistrzostwa Świata w Hiszpanii spowodowało anulowanie tych kar). Osłabiło to Widzew, ale nie przeszkodziło w sukcesie sportowym następnego sezonu.

Sezon 1980/1981-Mistrzostwo Polski i po raz pierwszy start w 1981r. W Pucharze Europy (odpowiednik dzisiejszej Champions Leaque). RTS Widzew trafia na znany belgijski klub Anderlecht Bruksela i przegrywa dwumecz, odpadając z rozgrywek. Trenerem jest już Władysław Żmuda (J. Machciński zrezygnował zaraz po zdobyciu przez drużynę mistrzostwa Polski)

Sezon 1981/1982-Mistrzostwo Polski i triumf w Pucharze Intertoto w rywalizacji z drużynami Arminii Bielefeld, ST. Gallen, FC Liege oraz ponowny start w rozgrywkach o Puchar Europy. W 1982r. Wygrana z maltańskim LA Valetta a następnie w kolejnej rundzie wygrana ze znanym Rapidem Wiedeń. Te zwycięstwa pozwoliły kontynuować rozgrywki już w 1983r, gdzie RTS Widzew trafia na słynny na cały świat FC Liverpool. Zwycięstwo w rywalizacji sprawia, że Widzewiacy znajdują się w półfinale Pucharu Europy i trafiają w nim na dobrze sobie już znany Juventus Turyn. Minimalna porażka w dwumeczu kończy udział RTS w tych rozgrywkach, ale i tak półfinał Pucharu Europy jest jak dotąd największym sukcesem klubu. Z zespołem w 1982r. pożegnali się m. in. Z. Boniek, W. Żmuda, J. Jeżewski, A. Możejko (zawodnik, który potrafił rozbawić kibiców, albowiem zdarzało się mu, że podczas akcji drużyny potrafił nagle zatrzymać się, stanąć na piłce i prowadzić dialog z widzami), M. Pięta, a ich następcami zostali min. R. Wójcicki (przyszedł ze Śląska Wrocław), M. Filipczak, M. Myśliński, T. Świątek, W. Wraga, H. Bolesta. Transfer Z. Bońka do Juventusu Turyn za 1.8 mln dolarów na długo był rekordem jeżeli chodzi o sprzedaż polskiego piłkarza za granicę. Trenerem roku zostaje W. Żmuda, a sportowcem sezonu wg Przeglądu Sportowego Z. Boniek.

Sezon 1982/1983-Wicemistrzostwo Polski i kolejny start w Pucharze UEFA. Na jesieni 1983r. W pierwszej rundzie Widzew eliminuje szwedzki Elfsborg Boras by w kolejnej rundzie odpaść ze Spartą Praga. Z drużyny odchodzą A. Grębosz, Z. Rozborski i M. Tłokiński a nowicjuszami zostają K. Kajrys, J. Gierek i J. Leszczyk. W tym okresie RTS Widzew był bogatym klubem i jak pisano mógł kupić całą reprezentację Polski. Gotówka jaka wpłynęła do kasy Widzewa po transferze Z. Bońka była tak ogromna, że klub latem 1983r. dokonał wręcz gigantycznego jak na tamten czas transferu. Za 21 mln zł kupiono z Gwardii W-wa D. Dziekanowskiego. Na działaczy spadła krytyka ideologiczna i pisano o rozrzutności, gdy klasa robotnicza przeżywa tak ciężkie chwile. Obok Dziekanowskiego przyszedł J. Wijas i D. Marciniak (do sierpnia 2003r najmłodszy 17-letni ligowiec jaki kiedykolwiek debiutował w Widzewie.W sierpniu 2003r zadebiutował w ekstraklasie 16 letni wychowanek Widzewa Jakub Rżeźniczak). Piłkarzem roku 1983 wg „Piłki Nożnej” zostaje J. Młynarczyk. Ten sezon to również modernizacja stadionu Widzewa-podniesienie jego trybun i przez to zwiększenie jego pojemności do ok. 20 tys. W końcu września 1983r. gdy prace są na ukończeniu myśli się już o założeniu oświetlenia.

Sezon 1983/1984-Wicemistrzostwo Polski i kolejny start w Pucharze UEFA. W 1984r. Widzew na początku eliminuje duński AGF Arhus a w kolejnej rundzie słynną Borusię Moenchengladbach by odpaść z rozgrywek w starciu z Dynamem Mińsk. Przed tymi meczami w czerwcu 1984r Widzew opuszcza J. Młynarczyk, który przenosi się do francuskiej Bastii by później trafić do drużyny FC Porto i zdobyć z nią w 1987r Puchar Europejskich Mistrzów Klubowych jak i Klubowy Puchar Świata.  W. Smolarek zostaje piłkarzem 1984 roku wg tygodnika „Piłka Nożna”.

Sezon 1984/1985- 3 miejsce w ekstraklasie i zdobycie po raz pierwszy i jak na razie jedyny w 1985r Pucharu Polski. W klubie grali już M. Podsiadło, M. Dziuba i K. Przybyś. Zdobycie tego pucharu daje Widzewowi przepustkę do rozgrywek Pucharu Zdobywców Pucharów gdzie w pierwszej rundzie przegrywa ze zdobywającym dopiero sławę Galatasaray Stambuł. Mecz w europejskich pucharach po raz pierwszy rozgrywany jest już przy sztucznych światłach na stadionie Widzewa (jupitery po raz pierwszy zabłysły na Widzewie wiosną 1985r. na meczu Pucharu Polski z Lechem Poznań). Trenerem jest już ponownie B. Waligóra, który latem 1985r. zastępuje W. Żmudę. Piłkarzem roku 1985 wg „Piłki Nożnej” zostaje D. Dziekanowski.

Sezon 1985/1986- 3 miejsce w ekstraklasie i start w Pucharze UEFA. Widzew eliminuje w pierwszej rundzie Lask Linz i trafia w kolejnej na Bayer Uerdingen. Mecz z reprezentantem Bundesligi przegrywa i odpada z rozgrywek. W tych meczach nie występuje już W. Smolarek (przeniósł się do Eintrachtu Frankfurt, a później do Feyenoordu Rotterdam by zakończyć karierę w Utrechcie i osiąść na stałe w Holandii), R. Wójcicki czy K. Surlit, którzy po mistrzostwach Świata w Meksyku w 1986r pożegnali się z klubem. Do klubu przyszli m. in. W. Cisek, L. Iwanicki, A. Szulc. Piłkarzem 1986 roku zostaje wg „Piłki Nożnej” W. Smolarek.