T. Błachno: „Widzew to nie była byle jaka drużyna”

Tadeusz Błachno został piłkarzem Widzewa w 1973 roku, gdy ten grał jeszcze w II lidze. Później występował w nim już w elicie, ale przed pasmem największych sukcesów opuścił klub. Wczoraj na portalu „Onet Sport” pojawił się ciekawy wywiad z nim.

Jak były pomocnik wspomina zespół, który reprezentował w drugiej połowie last siedemdziesiątych? „Widzew to nie była byle jaka drużyna. Za moich czasów wyeliminowaliśmy przecież Manchester City. Jak pojechaliśmy na mecz wyjazdowy, pytali nas, gdzie jest ten Widzew. No, to szybko się przekonali, bo ich wyeliminowaliśmy. Oni grali tylko do boku, a potem dośrodkowanie” – przyznał w rozmowie z Dariuszem Dobkiem.

Błachno (na zdjęciu drugi z lewej na dole) zdradził, że ówcześni widzewiacy nie wylewali za kołnierz. „Imprezowało się, ale przed meczami już się hamowaliśmy. W Widzewie byliśmy umówieni tak, że jeśli trener w środę albo w kolejnych dniach przed meczem wyczuwał alkohol, to trzeba było wrzucić do skarbonki nawet pół wypłaty. Tyle że po jakimś czasie Jezierski przychodził i mówił: »Tadziu, weź sobie pieniądze z tej skarbonki, przecież to było dawno«. Karał przy wszystkich, ale jak ktoś później grał za dwóch, doceniał to” – powiedział w wywiadzie.

Dwukrotny reprezentant Polski wyjawił też, że postać trenera Leszka Jezierskiego wywarła duży wpływ na jego karierę. „Trener Jezierski był dla mnie jak ojciec. Pomagał mi w różnych życiowych sprawach, a ja odwdzięczałem mu się dobrą grą. Urodziłem się w Skale, ale tułałem się po różnych miastach, więc potrzebowałem kogoś takiego jak on” – czytamy na łamach „Onet Sport”.

Jednym z klubowych kolegów Błachny był Zbigniew Boniek, z którym nie zawsze znajdował wspólny język. „Z Bońkiem z początku nie szło się dogadać. Takie panisko! Chciał za bardzo rządzić, a w Widzewie to nie mogło przejść. Wszyscy wiedzieliśmy, że jest naszym najlepszym piłkarzem, ale nie musiał nami pomiatać. Dlatego nieraz dostał po gębie. Nie umiał się bić, ale cały czas się stawiał. Farba mu się z nosa lała, ale za parę dni znowu się tłukł” – stwierdził były piłkarz.

Dalsze losy widzewiaka nie potoczyły się niestety zbyt dobrze, bo w latach dziewięćdziesiątych stracił on nogę w wypadku tramwajowym. „Bardzo przejąłem się tym wypadkiem. Za bardzo… Brak nogi to duże obciążenie. I fizyczne, i psychiczne. Nie poradziłem sobie z tym. Zaczął pojawiać się alkohol. I to często. Była kasa, to przyjaciele też byli. Sponsor nad sponsorami, pół wsi balowało za moje. Z czasem kolegów ubywało, bo było coraz mniej pieniędzy. Samo życie. Ale stało się i co mam zrobić?” – wyjawił wychowanek Skalanki Skała.

67-latek jest jednak optymistą. „Czy czegoś żałuję? Nie ma co myśleć o przeszłości. Życie się bierze takim, jakie jest. Nie ma się czym przejmować. To nie ja rządzę swoim życiem, tylko Pan Bóg. To on decyduje o moim losie. Jestem katolikiem i przyjmuję wszystko, co Bóg mi daje. Tam, na górze, wszystko jest zapisane. Tak samo z moim wypadkiem. Najwidoczniej tak miało być” – zakończył Błachno.

Pełną treść rozmowy z Tadeuszem Błachną znaleźć można TUTAJ.

Foto: facebook.com/polskapilkanozna19451990