Co się stało z defensywą Widzewa?

„Marcin Kaczmarek to trener defensywny” – taką tezę wielu kibiców głosiło tuż po przyjściu tego szkoleniowca do Łodzi. W rundzie jesiennej znalazła ona potwierdzenie, ale tylko częściowe. Widzew miał przecież najlepszą obronę w lidze, lecz równocześnie strzelił w niej najwięcej bramek. Niestety, teraz ta pierwsza statystyka prezentuje się wręcz fatalnie.

W dwudziestu jesiennych spotkaniach widzewiacy stracili zaledwie szesnaście goli, co dawało bardzo dobrą średnią 0,8 bramki na mecz. Co prawda defensywa łodzian czasem popełniała proste błędy, po których rywale trafiali do siatki, ale nie zdarzały się one zbyt często. Szyki obronne w ryzach trzymał Daniel Tanżyna, który po fatalnej wcześniejszej rundzie przeszedł metamorfozę i stał się prawdziwym liderem. Aby jednak dać tej formacji więcej jakości, zimą niepewnego Sebastiana Zielenieckiego wymieniono na Krystiana Nowaka. Wszystko wskazywało na to, że wiosną musi być jeszcze lepiej.

Już dwa pierwsze spotkania w nowym roku mogły jednak zasiać pewną nutkę wątpliwości. Widzew zdobył w nich co prawda cztery punkty, ale stracił przy tym trzy gole – dwa po stałych fragmentach gry i jednego po sporej niefrasobliwości w obronie. Powodów do paniki oczywiście nie było, zwłaszcza że wkrótce rozgrywki zostały przerwane. Wszyscy zapomnieli o drobnych niedociągnięciach, skupiając się na myśleniu, czy piłkarze wrócą jeszcze na boiska. Wrócili, ale… defensywa łodzian chyba wciąż pozostała w izolacji.

Po restarcie, lider II ligi tylko raz zachował czyste konto – w wyjazdowym starciu ze Stalą Rzeszów. Oprócz tego, jednego gola strzeliła łodzianom Garbarnia Kraków, po dwa Skra Częstochowa, Legionovia Legionowo i rezerwy Lecha Poznań, a cztery Górnik Polkowice. Łącznie, w sześciu czerwcowych spotkaniach, widzewiacy stracili aż jedenaście bramek (średnio 1,83 na mecz!). Więcej mają tylko Gryf Wejherowo (19), Elana Toruń (14) i Górnik Polkowice (12), a tyle samo Błękitni Stargard, rezerwy Lecha oraz Pogoń Siedlce.

Najbardziej martwi jednak to, że na dobrą sprawę żaden z tych goli nie został strzelony po składnej akcji przeciwnika, a po prostych, indywidualnych błędach defensywy. Kilka straconych bramek ma już na swoim sumieniu chwalony przez wszystkich jesienią Tanżyna, nie ustępuje mu w tym aspekcie Łukasz Kosakiewicz, tak samo zresztą jak grający na drugim boku obrony Kornel Kordas do spółki z Marcelem Pięczkiem. Dość niespodziewanie, najmniej zawalił chyba ściągnięty na ostatnią chwilę Hubert Wołąkiewicz, ale i on miewał słabsze momenty.

Trudno odgadnąć, skąd biorą się te wszystkie pomyłki. Na pewno nie ze słabego przygotowania fizycznego, bo w każdym spotkaniu Widzew prezentuje się w tym aspekcie lepiej od swoich przeciwników, a najgroźniej atakuje w końcówkach, gdy rywale opadają już z sił. Problemem nie są też poziom sportowy czy doświadczenie, którymi łodzianie w teorii wręcz deklasują innych drugoligowców. Wygląda więc na to, że znów chodzi o sferę mentalną.

Tak samo było zresztą rok temu, gdy widzewiacy w spektakularny sposób zawalili awans do I ligi. Na razie nie ma sensu porównywać tych dwóch sytuacji jeden do jednego, bo wtedy problem był dużo bardziej złożony, a drużyna nie istniała w szatni. Teraz na szczęście wygląda to dużo lepiej, ale pierwszych niepokojących symptomów nie można lekceważyć. Jednym z nich jest brak komunikacji na boisku, bardzo widoczny w kilku ostatnich meczach. Do tego stopnia, że w Polkowicach przypominać musiał o niej… trener Kaczmarek. „Dixon, Rudi – mówimy” – krzyczał wczoraj z ławki rezerwowych.

Być może dobrym zwiastunem będzie powrót do składu Sebastiana Rudola, który najprawdopodobniej zastąpi kontuzjowanego Wołąkiewicza. To przecież były młodzieżowy reprezentant Polski tworzył wraz z Tanżyną duet stoperów pod koniec jesieni, gdy Widzew miażdżył kolejnych przeciwników jak walec. Wydaje się jednak, że najważniejsze będą nie personalia, a po prostu zachowanie większej dozy koncentracji na boisku i niepopełnianie pod własną bramką kardynalnych błędów. Jeżeli to się uda, to i w środę, i w kolejnych meczach o wynik będzie można być spokojnym. O ile się uda…