M. Ameyaw: „Przyjemnie było usłyszeć znajome pieśni na trybunach”

Michael Ameyaw w poniedziałkowym meczu Piasta z Widzewem przypomniał się łódzkim kibicom strzelonym golem. Pomocnik dzień później gościł na antenie Radia Widzew i opowiadał o spotkaniu z byłą drużyną oraz o swoich losach w Gliwicach.

O strzelonej bramce

„Fajnie, że udało się strzelić bramkę, ale niestety nie dała ona drużynie punktów. Miałem szansę na jeszcze jedno trafienie, ale obrońca dobrze się zachował i zablokował strzał. Także gol cieszy, ale na pewno nie tak bardzo, gdy nie ma z tego żadnych punktów.”

O spotkaniu z dawnymi znajomymi

„Tych ludzi, z którymi dzieliłem szatnię, można w zasadzie policzyć na palcach jednej ręki. Z zawodników zostali w kadrze tylko Patryk Stępiński, Dominik Kun i Marek Hanousek, ale są też ciągle w klubie kierownik Marcin Pipczyński czy trener bramkarzy Andrzej Woźniak. Tych twarzy z moich widzewskich czasów jest więc mało, ale zawsze gra przeciwko byłej drużynie jest wyjątkowa. Sektor gości wypełniony był po brzegi i przyjemnie było usłyszeć znajome pieśni na trybunach.”

O meczu z byłym zespołem

„Nie koncentrowałem się na tym, z kim gramy. Bez względu na to, kto jest przeciwnikiem, podchodzę do spotkań zadaniowo. Moim celem było wejść na boisko i dać coś drużynie. Co ciekawe, byłem gotowy do zmiany i czekałem na przerwę w grze, gdy padł gol na 2:0 dla Widzewa, więc sytuacja zrobiła się jeszcze trudniejsza. Nie miałem specjalnych instrukcji, w naszym zespole każdy piłkarz wie, co ma robić na boisku i czego oczekuje od niego trener.”

O przebiegu starcia

„Spodziewaliśmy się, że Widzew nastawi się na grę z kontry. Ma z przodu szybkich zawodników, potrafiących wygrywać pojedynki jeden na jednego. I to się sprawdziło, patrząc na to, jak padł drugi gol dla łodzian. Byliśmy na to uczulani, ale co innego spodziewać się czegoś, a czym innym jest przeciwstawienie się temu. Można być sfrustrowanym, gdy twój zespół atakuje, oddaje dużo strzałów, a przeciwnik dobrze się broni. Poza tym cały czas trzeba było uważać, by nie zostać wypunktowanym, ponieważ mimo tego, że Widzew był w głębokiej defensywie, każda piłka zagrana do przodu powodowała zagrożenie. Choć byliśmy często całą drużyną na jego połowie, najmniejszy błąd mógł sprawić, że zostaniemy skarceni.”

O słuszności transferu do Piasta

„Ciężko to do końca ocenić, ponieważ nie wiem, jak potoczyłaby się moja droga, gdybym został w Widzewie. Staram się raczej wychodzić z założenia, że nie warto niczego żałować. Bardzo dobrze czułem się w Łodzi i w klubie, mam do niego duży sentyment. Jednak byłem wtedy w takim wieku, że ostatni rok posiadałem status młodzieżowca w Ekstraklasie. Po prostu uznałem, że grzechem byłoby nie skorzystać z oferty klubu grającego wyżej. Czy to był słuszny wybór, okaże się pewnie za kilkanaście lat.”

O przepisie o młodzieżowcu

„Jestem zdania, że nie jest sprawiedliwe to, że młodzieżowiec musi przebywać na boisku. Ale z drugiej strony, wielu młodych graczy mogłoby nigdy nie dostać szansy, gdyby nie ten przepis. Przykładem może być chociażby Ariel Mosór z Piasta Gliwice, który być może nie grałby tak często, gdy nie regulamin. Ale tego się nie dowiemy. Myślę, że ten przepis ma plusy mi minusy, ale na pewno nie można powiedzieć, że jest całkiem bez sensu.”

O postawie Widzewa w lidze

„Po Widzewie widać to, co ja dostrzegłem w postawie Rakowa Częstochowa. Zespół jest bardzo mądrze ułożony taktycznie i każdy zawodnik wie, co ma robić. Ci piłkarze nie grają ze sobą od wczoraj, więc są ze sobą zgrani. Jest tam pomysł na grę. Jeśli chodzi o jakość indywidualną, to czołówka ligi ma piłkarzy topowych, ale w pozostałych drużynach jest to na dość zbliżonym poziomie. Obecny Widzew przypomina Radomiak Radom z zeszłego sezonu. Tam też jesień była bardzo dobra, ale trzeba zaczekać z ocenami na to, czy w Łodzi uda się to utrzymać na dłuższą metę. Wszyscy w klubie są pewnie zadowoleni, ale przed nami jeszcze wiele spotkań.”

Cała rozmowa w materiale poniżej (od 47:07):

Foto: Piast Gliwice