Oceny widzewiaków po meczu z Wartą

W zeszłą sobotę Widzew Łódź przegrał z Wartą Poznań 0:1. Po raz ostatni wracamy do tego niesamowicie dłużącego się spotkania, a zwieńczymy je tradycyjnymi ocenami pomeczowymi.

Henrich Ravas:
Na linii toru lotu piłki podanej przez Szmyta przy bramce na 0:1, było trzech widzewiaków z pola oraz Słowak, który był lekko wysunięty z bramki. Pewnie mógł się zachować lepiej, ale nie chcemy go wskazywać palcem jako głównego winnego, bo każdy piłkarz z wyżej wymienionej czwórki mógł jakkolwiek przeciąć to podanie. Nic więcej pod bramką Ravasa się nie działo.
Ocena: 5

Mato Milos:
Liczbowo jeden z najlepszych widzewiaków na boisku. Wymienił aż sto siedem podań, z czego dziewięćdziesiąt jeden był celnych. Do tego na jedenaście dośrodkowań, siedem trafiło do adresata. Wygrał wszystkie pięć pojedynków w defensywie, jednak w ataku było już gorzej, bo tam stoczył tyle samo pojedynków, ale wygrał tylko jeden. Wygrał też wszystkie starcia w powietrzu i zaliczył drugą największą ilość przechwytów – 9. Do tego dołożył jeszcze trzy kluczowe podania (drugi wynik w zespole). Ogólnie rzecz biorąc bardzo solidne zawody, ale z racji na porażkę i brak realnego wpływu na ewentualny remis lub zwycięstwo, ocena nie może być zbyt wysoka. Zaznaczamy jednak, że Milos poważnego błędu w tym spotkaniu nie popełnił.
Ocena: 6

Mateusz Żyro:
Tak nas oczarował w meczu z Rakowem, a z Wartą, to on był pierwszym piłkarzem, który mógł przeciąć to zagranie, a nawet powinien. Wcześniej też nie najlepiej się zachował, kiedy piłka przelatywała mu nad głową. Zajął się będącym przed nim zawodnikiem, a wówczas miejsce za jego plecami znalazł Szmyt. Zaliczył najmniej strat, bo pięć oraz tylko czterokrotnie źle zagrywał do kolegi z drużyny (na dziewięćdziesiąt podań). Przegrał dwa z pięciu pojedynków w defensywie oraz wszystkie w powietrzu (dwa). Generalnie też był w tym meczu bezrobotny, bo Warta stworzyła jedną okazję i to właśnie taką, po której padła bramka.
Ocena: 4

Luis da Silva:
Może się czepiamy, bo jest już owiany złą sławą, ale o czym myślał, gdy piłka podawana przez Szmyta przelatywała mu tuż pod nosem? Nie wykonał absolutnie żadnego ruchu. Wygrał obydwa starcia w defensywie i połowę z czterech w powietrzu.
Ocena: 4

Andrejs Ciganiks:
Naszym zdaniem wraz z Milosem byli tego dnia najlepsi na boisku. Wymienił siedemdziesiąt osiem podań, w tym sześćdziesiąt pięć celnych. Połowa z jego sześciu dośrodkowań była celna. Zaliczył drugą największą ilość odzyskanych piłek (szesnaście) i największy procent wygranych pojedynków. Konkretnie mówimy o siedmiu wygranych pojedynkach w defensywie z dziesięciu stoczonych, jeden z dwóch w ofensywie i wszystkie trzy w powietrzu. Zaliczył jeszcze jedno kluczowe podanie. Przebiegł ponad jedenaście kilometrów i zaliczył najwięcej – bo piętnaście – sprintów.
Ocena: 6

Ernest Terpiłowski:
To jego strata zapoczątkowała sytuację, po której padła bramka dla Warty. 23-latek nie zdołał opanować piłki, ta mu odskoczyła, a później po wślizgu defensora warty szczęśliwie trafiła do Szmyta. Nie miał żadnego udanego dryblingu, a tylko dwie z sześciu wrzutek były celne. Przegrał cztery z sześciu pojedynków w powietrzu i nie wygrał żadnego z czterech w ofensywie. Znów miał sporo podań kluczowych, tym razem cztery, ale to nadal za mało, żeby mówić o dobrym występie. Był on co najwyżej przeciętny, ale to też odważne stwierdzenie.
Ocena: 4,5

Dominik Kun:
Tutaj pewnie będzie sporo kontrowersji, bo i u nas w Redakcji opinie są podzielone. Jedni piszą, że Dominik zagrał dobre zawody, chwalono go nawet w Canal+. Chcielibyśmy jednak spojrzeć na to z innej strony. Wydaje się, że rzeczywiście jego zadaniem było wbieganie w wolne strefy między obrońcami a drugą linią warciarzy. I robił to dobrze. Jednak jaki był końcowy efekt „dobrze” wykonanego zadania? No wydaje się, że nie taki jakbyśmy wszyscy oczekiwali, bo Widzew nie zdobył żadnej bramki, a sam Kun oddał dwa strzały, z czego oba niecelne. Miał zero udanych dryblingów i zero celnych dośrodkowań. Jako środkowy pomocnik wymienił dwadzieścia osiem podań, z których dwadzieścia dwa były celne. Stoczył zero pojedynków w defensywie, a dwa stoczone w ataku przegrał. Pochwalić go możemy za siedem odzyskanych piłek na połowie rywala. Argument o bieganiu też powoli upada, bo przebiegł 11,54 km, czyli siedemset metrów mniej od Alvareza, który zagrał ledwie dziesięć minut dłużej.
Ocena: 4,5

Fran Alvarez:
On również maczał palce przy straconej bramce. Konkretnie zza jego pleców wybiegł Eppel, a więc Hiszpan nie zdołał go upilnować. Starał się brać ciężar gry na siebie, wracając między obrońców, co też było w obrębie jego zadań. Z liczb: zero celnych dośrodkowań, szesnastokrotnie tracił piłkę, z czego siedem razy na własnej połowie. Stoczył po jednym pojedynku w defensywie i ofensywie – oba przegrał. Był wykonawcą czternastu z piętnastu dośrodkowań i jak dobrze wiemy, nic z nich nie wyniknęło. Zaliczył drugą największą ilość podań w strefę defensywną rywala – czternaście.
Ocena: 4,5

Antoni Klimek:
Miał zero celnych dośrodkowań, ale z pozytywów, miał trzy udane dryblingi na cztery próby. Wygrał również trzy z czterech pojedynków w defensywie, ale zaledwie cztery z dziesięciu w ataku. To nie był jego najlepszy mecz i generalnie mało można o nim powiedzieć. Klimek nie boi się wchodzić w pojedynki, ale nadal mamy wrażenie, że nie podejmuje najlepszych decyzji.
Ocena: 4,5

Jordi Sanchez:
Miał sporo sytuacji, było po nim widać, że bardzo chce zdobyć bramkę, ale też sam Hiszpan niezwykle tego potrzebuje. W jego grze pojawiło się sporo niedokładności w sytuacjach, w których można było zdobyć bramkę lub przynajmniej oddać groźny strzał. Miał jeden udany drybling z dwóch prób. Oddał trzy strzały, ale żaden nie powędrował w światło bramki. Wygrał dwa z ośmiu pojedynków w ofensywie i trzy z dwunastu w powietrzu. Były mecze, w których mówiliśmy, że dużo walczył, ale to jego koledzy nie potrafili mu stworzyć klarownej sytuacji. W meczu z Wartą parę sytuacji miał i niestety w każdej zabrakło dokładności albo szczęścia.
Ocena: 4

Imad Rondić:
Zagrał równie słabo. Oddał pięć strzałów, z czego dwa celne, ale żaden nie był realnym zagrożeniem. Nie miał żadnego udanego dryblingu i zaliczył najwięcej strat. Aż dwadzieścia jeden. Wydaje się też, że został rekordzistą pod kątem stoczonych pojedynków. Mierzył się z jednym z rywali czterdzieści trzy razy, z których wygrał dwadzieścia jeden. Zaliczył również najwięcej przechwytów – dziesięć i najwięcej razy odzyskiwał piłkę – dziewiętnaście.
Ocena: 4,5

REZERWOWI

Dawid Tkacz:
Wymienił tylko dziewięć podań, z czego osiem było celnych. Mało, jak na trzydzieści trzy minuty gry i równie mało o tym występie możemy powiedzieć. Oddał jeden strzał głową, ale piłka powędrowała nad poprzeczką. Generalnie jego zmiana wiele nie zmieniła, a nawet można ją rozpatrywać w kontekście słabej zmiany.
Ocena: 4

Fabio Nunes:
Tutaj już definitywnie mówimy o słabej, o ile nie bardzo słabej zmianie. Dwadzieścia jeden podań, jedenaście celnych. Do tego jedenaście dośrodkowań i tylko trzy celne. Podjął trzynaście prób dryblingu, z czego tylko pięciokrotnie zdołał ominąć rywala. Z szesnastu pojedynków w ofensywie wygrał tylko sześć. Katastrofa.
Ocena: 2

Ignacy Dawid:
Zagrał zbyt krótko, aby móc ocenić jego występ. Trener twierdzi, że jest w dobrej formie i chyba możemy się go spodziewać w wyjściowej jedenastce na mecz z Wisłą Puławy.
Ocena: brak

Skala ocen: 1-10 (wyjściowa 6)
1 – najgorszy mecz w życiu
2 – poniżej wszelkiej krytyki
3 – fatalnie
4 – bardzo źle
5 – źle
6 – przeciętnie
7 – dobrze
8 – bardzo dobrze
9 – blisko perfekcji
10 – mecz życia

Metodologia oceniania:
Każdy zawodnik zaczyna mecz z wyjściową oceną 6. Po udanym zagraniu otrzymuje pół punktu, a jeśli jest to kluczowe dla przebiegu meczu (np. gol, asysta, ważne podanie lub istotna interwencja obronna), cały punkt. Analogicznie punkty są odejmowane po nieudanym zagraniu. Na koniec spotkania punkty są zliczane, tworząc finalną ocenę. Pod uwagę bierzemy tylko graczy, którzy spędzili minimum piętnaście minut regulaminowego czasu gry.