A. Wichniarek: „Przejście do Widzewa to był świetny moment”

Gościem wtorkowej audycji „Wywiad Tygodnia” na antenie Radia Widzew był Artur Wichniarek. Znakomity napastnik, wicekról strzelców Ekstraklasy, opowiedział o swojej historii w łódzkim klubie, która trwała przez niespełna dwa i pół sezonu. O czym mówił?

O przejściu do Widzewa

Moim zdaniem to był duży przypadek. Był taki mecz, finał mistrzostw Polski juniorów, w którym Lech grał z Widzewem. Pierwsze spotkanie w Poznaniu zakończyło się remisem. W rewanżu w Łodzi wygraliśmy, dzięki czemu to Lech zdobył tytuł mistrza. Wtedy też zapadłem w pamięci Andrzeja Grajewskiego. Później kupił mnie do Widzewa i był to strzał w dziesiątkę. Mnie to pomogło, dostałem pozytywnego kopa.

O pierwszym sezonie w Łodzi

Miałem wielką satysfakcję z tego, że taki klub zainteresował się moją osobą, zwłaszcza że nie byłem podstawowym zawodnikiem Lecha. Przyjście do drużyny, w której grali Tomek Łapiński czy Radek Michalski to był świetny moment. Trener Smuda ustawiał mnie jednak na boku, nie na szpicy. Nie grałem wszystkich meczów od początku, to nie był udany okres. Wszystko się zmieniło, gdy przyszedł Wojciech Łazarek, który postawił na mnie w formie klasycznego napastnika.

O pierwszych znajomościach

Dobrze trzymałem się z Marcinem Zającem czy Mirkiem Szymkowiakiem, generalnie z młodszymi chłopakami. Pokój w reprezentacji dzieliłem z Tomkiem Łapińskim. Później cały zespół Widzewa tworzył jedną rodzinę. Każdym był częścią drużyny. To dlatego tak dobrze wyglądaliśmy na boisku.

O kolejnym sezonie w Łodzi

Wpadło dwadzieścia bramek, ale niewykorzystany karny w ostatnim spotkaniu pozbawił mnie tytułu króla strzelców na rzecz Tomka Frankowskiego. Odkrywcą mojego talentu był trener Wojciech Łazarek. Powiedziałem mu kiedyś, że gram tam, gdzie mnie trener ustawia. Trener Łazarek odparł, że zagram tam, gdzie umiem najlepiej, czyli na szpicy. Tymi bramkami spłaciłem część zaufania, jakim obdarzył mnie Widzew, kupując z Lecha Poznań.

O wyjeździe do Radzionkowa

Miał to być dla nas wyjazd turystyczny. Nie było wtedy autokaru, musieliśmy jechać prywatnymi samochodami do Radzionkowa. Wtedy zawodnicy Ruchu przyjęli nas chłodno, wbijając pięć bramek. To nas obudziło jako piłkarzy, że nie jesteśmy tacy wspaniali, jak myślimy. Musieliśmy szybko zmazać tę plamę. Nie wypadało takiemu zespołowi przegrywać z beniaminkiem.

Całą rozmowę z Arturem Wichniarkiem w audycji „Wywiad Tygodnia” na antenie Radia Widzew odsłuchać można TUTAJ.