Oceny widzewiaków po meczu z Sandecją

Za nami trzecie spotkanie z rzędu, w którym widzewiacy nie potrafili przechylić szali zwycięstwa na swoją stronę. Tym razem drużyna Marcina Broniszewskiego musiała uznać wyższość rywali z Nowego Sącza, mimo że ci kończyli mecz w dziewięciu. Jak oceniliśmy poszczególnych piłkarzy za to bardzo słabe widowisko?

Jakub Wrąbel:
Gdyby na każdej pozycji grał piłkarz, który gwarantowałby taki poziom, jak ten 24-latek, to bez wątpienia Widzew już teraz byłby na ligowym podium. Niestety, golkiper łodzian nie jest w stanie naprawić wszystkich błędów swoich kolegów i często musi wyjmować piłki z siatki. Żaden ze straconych w sobotę goli nie obciąża jego konta, zwłaszcza że gospodarze mogli otworzyć worek z bramkami już wcześniej, ale Wrąbel intuicyjnie obronił strzał Rubio. Najwyższa ocena w zespole, ale tytułu zawodnika meczu nie przyznajemy.
Ocena: 5,5

Patryk Stępiński:
Z całej formacji defensywnej to właśnie Stępińskiemu możemy najmniej zarzucić. Nie zawinił przy żadnej ze straconych bramek, ale też nie zrobił zbyt wiele, aby wyhamować ofensywne zapędy gospodarzy. W pierwszej połowie bardzo rzadko włączał się do ofensywy, a jak już to robił, to nie był w stanie minąć agresywnie grających rywali.
Ocena: 4

Michał Grudniewski:
Nawet gdyby wygrał wszystkie pojedynki główkowe i zanotował dwadzieścia odbiorów, to ocena jego występu będzie bardzo niska. Obrońcy, który zakłada widzewski trykot nie wypada popełniać takich błędów, jak ten z 83. minuty. Oprócz tego, miał ogromne problemy z napastnikami Sandecji, więc nazbyt często przegrywał pojedynki z nimi. Do głowy nasuwa się pytanie: czy po meczu z Puszczą rzeczywiście trzeba było zmieniać dwójkę stoperów?
Ocena: 2,5

Daniel Tanżyna:
Wyglądał o wiele lepiej niż jego kompan ze środka obrony, ale także jemu przytrafiały się drobne pomyłki. Niemniej jednak, to on w większości przypadków oddalał zagrożenie spod widzewskiej bramki. W końcówce pierwszej połowy mógł przywrócić tlen łodzianom, ale piłka po jego uderzeniu obiła poprzeczkę.
Ocena: 4,5

Kacper Gach:
Trenerzy się zmieniają, a ten wypożyczony z Podbeskidzia Bielsko-Biała obrońca wciąż gra. Ponownie jego juniorskie błędy poskutkowały, że widzewiacy do Łodzi wracali bez choćby jednego punktu. Czasami zdarza się, że zawodnik przypadkowo sprokuruje rzut karny, ale to, co zrobił Gach, woła o pomstę do nieba. Przewrócił Dawida Błanika w momencie, w którym ten wyganiał się z pola karnego, a tak nie powinien postępować żaden defensor. Gospodarze bardzo często atakowali jego stroną boiska, lecz trudno im się dziwić… Ocenę podwyższamy o pół punktu z powodu udziału przy golu Mateusza Michalskiego.
Ocena: 3

Mateusz Michalski:
Z jednej strony dał łodzianom cień szansy na korzystny rezultat, ale od tego skrzydłowego powinno wymagać się więcej, zwłaszcza gdy na boisku rywali jest mniej. Nie był w stanie podjąć ryzyka i spróbować minąć przeciwnika dryblingiem, co skutkowało jednostajną i przewidywalną grą, z którą gospodarze nie mieli problemów. Czarę goryczy przelało jego pudło z doliczonego czasu gry. Prawdopodobnie to trafienie nic by nie zmieniło w kontekście rozstrzygnięcia, ale takie sytuacje trzeba wykorzystywać. Dodatkowo zawinił przy pierwszym golu, bowiem to on wraz z Markiem Hanouskiem kryli napastnika biało-czarnych.
Ocena: 3,5

Bartłomiej Poczobut:
Widzewski środek pola był właściwie bezradny w starciu z wiosenną rewelacją ligi. Niemniej jednak, były przebłyski jakości, a mianowicie dwa. Pewnie każdy się zastanawia, o które przebłyski nam chodzi i czy oglądaliśmy to samo spotkanie. Jako przebłyski uznajemy podania, które nie trafiały do najbliżej ustawionego kolegi, a takie, które napędzały akcje. Co ciekawe, autorem obu był właśnie Poczobut. Oczywiście efektów w postaci bramek one nie przyniosły, lecz mogły się podobać. Naszym zdaniem najlepszy zawodnik z pola.
Ocena: 4,5

Marek Hanousek:
Zawinił przy pierwszym straconym golu, ale też miał swój udział w kontaktowym trafieniu. To po jego strzale piłkę wypluł golkiper Sandecji, co pozwoliło Mateuszowi Michalskiemu wpakować ją do siatki. Przez większość meczu był bezradny, zresztą jak większość zespołu. Każdy obawiał się o jego motorykę, ale problemów wydaje się być znacznie więcej. Do głównych należą: dokładność podań, gubienie krycia, niemrawość w doskoku do rywala.
Ocena: 3,5

Mateusz Możdżeń:
Absolutnie nie daje żadnej jakości w środku pola. Wszystkie jego podania kierowane są do najbliższego kolegi z zespołu, a wygranie pojedynku jeden na jednego graniczy z cudem. Nie odnosimy się już wyłącznie do meczu w Nowym Sączu, bowiem przez większość sezonu ta sytuacja się powtarza. Jedyną cienką linią obrony jego występu były próby uderzeń z dystansu, bo w sumie jako jedyny brał na siebie tę odpowiedzialność.
Ocena: 3

Piotr Samiec-Talar:
W Sennej Kotlinie grasował Galopujący Heseńczyk, zaś w Nowym Sączu Piotr Samiec-Talar. Co łączy tę dwójkę? Brak głowy. Jeden rzeczywiście jej nie posiadał, zaś drugi jej nie miał w swoich poczynaniach. Nie poradził sobie z twardo grającymi piłkarzami gospodarzy i bardzo często przegrywał pojedynki. Być może to wynik urazu.
Ocena: 3

Marcin Robak:
Całkowicie niewidoczny na boisku. Bardzo często schodził do środka boiska, aby pomóc w rozgrywaniu piłki, ale nie przynosiło to żadnych efektów. Cierpiała na tym ofensywa, bowiem w polu karnym rywala nie było nikogo, kto mógłby zaskoczyć Dawida Pietrzkiewicza. Czas najwyższy, żeby kapitan Widzewa zaczął grać na swojej pozycji, a nie na wszystkich innych.
Ocena: 3,5

REZERWOWI

Michael Ameyaw:
Jego gra już nie porywa, tak jak to miało miejsce na początku rundy rewanżowej. W Nowym Sączu Ameyaw miał duże problemy z mijaniem swoich rywali. Kilka razy im się urwał, ale wtedy za to kulała dokładność podań.
Ocena: 4

Łukasz Kosakiewicz:
Wszedł na boisko, a kilkanaście minut później pomógł w zamknięciu emocji w tym meczu. W bardzo łatwy sposób dał się ograć Rafaelowi Victorowi, który następnie wykorzystał bezsilność Michała Grudniewskiego i wywalczył rzut karny.
Ocena: 3

Patryk Mucha:
Wybiegł na boisko po raz dwudziesty piąty w tym sezonie, ale niczym szczególnym się nie wyróżnił. W ostatnich spotkaniach ewidentnie przeżywa kryzys formy.
Ocena: 3,5

Paweł Tomczyk:
Powinien wejść na boisko znacznie wcześniej, ale decyzją trenera dostał niecałe pięć minut. To on wpadł w pole karne i wyłożył futbolówkę Mateuszowi Michalskiemu, który niemiłosiernie chybił. Zrobił więcej niż większość piłkarzy Widzewa przez cały mecz.
Ocena: brak

Skala ocen: 1-10 (wyjściowa 6)
1 – najgorszy mecz w życiu
2 – poniżej wszelkiej krytyki
3 – fatalnie
4 – bardzo źle
5 – źle
6 – przeciętnie
7 – dobrze
8 – bardzo dobrze
9 – blisko perfekcji
10 – mecz życia

Metodologia oceniania:
Każdy zawodnik zaczyna mecz z wyjściową oceną 6. Po udanym zagraniu otrzymuje pół punktu, a jeśli jest to kluczowe dla przebiegu meczu (np. gol, asysta, ważne podanie lub istotna interwencja obronna), cały punkt. Analogicznie punkty są odejmowane po nieudanym zagraniu. Na koniec spotkania punkty są zliczane, tworząc finalną ocenę. Pod uwagę bierzemy tylko graczy, którzy spędzili minimum piętnaście minut regulaminowego czasu gry.